Tamu
|
'Tamu heeft gisteren zijn verjaardagcadeau gekregen, maar zou daar persoonlijk, denk ik, het liefst vanaf gezien. Ik heb hem gisteren laten castreren. Hij zat los in de auto toen ik hem had opgehaald, maar verstopte zich onder de bijrijdersstoel en was er bijna niet weg te krijgen. Hij heeft er geen last van gehad, maar zat wel regelmatig op die plek te likken.
Het is al wel een aardig grote kat geworden, al blijft hij kleiner in vergelijking met de Maine Coons. In Seven (de grootste, ook deels witte) Maine Coon heeft hij een kameraadje gevonden en ze liggen regelmatig bij elkaar en met elkaar te rollebollen, zonder dat de haren in het rond vliegen. Wat me wel opvalt, is dat hij niet spint. Heb ik hem nog nooit horen doen. Verder mauwt hij zelden. In het begin van het jaar is hij behoorlijk ziek geweest. Eerst kreeg mijn grijze Maine Coon de niesziekte en daarna Tamu, hoewel hij ingeënt was. Hij zag er zo zielig uit, maar knapte weer redelijk snel op, omdat ik er snel bij was. Hij is gek op bomen. Toen het zo gesneeuwd had mocht hij even naar buiten en liep even los. Voor ik het wist rende hij in een beweging naar een boom (heb er meerdere) en zat zo een aantal meters bovenin de boom. Probleem was alleen om weer naar beneden te komen. Koddig gezicht. Hij durfde niet helemaal, eerst vooruit, toen achteruit proberen en uiteindelijk na lief roepen durfde hij uiteindelijk in zijn achteruit de boom uit, tot ik hem eruit kon plukken. De volgende dag weer hetzelfde ritueel. Hij leert het ook echt niet. (22 mei 2012) |
'Zo, mijn verjaardag gisteren is ook zonder problemen verlopen. Inmiddels heeft ie een vaas met takken omgegooid (gelukkig niet kapot) en een plant kon ik net redden, toen die van de vensterbank dreigde te rollen, omdat Tamu er met zijn “brede” postuur niet voldoende tussen paste. De schade blijft gelukkig beperkt, maar ik moet er weer even aan wennen.
Zaterdag heb ik hem even aan een halsbandje en een lijntje laten wennen, maar dat was niet zo’n succes. Ik was even binnen en meneer kwam ineens binnen rennen. Het bleek een beetje te regenen en hij werd nat! Dat was eng… Seven zat ook buiten, maar die schuilde onder een boom. Het halsbandje vond ik aan zijn lijntje terug. |
Zondagochtend ook weer een leuk tafereeltje. Ik was net wakker en Seven lag naast mijn hoofdkussen. Tamu dacht zeker, ga ik lekker tegenaan liggen, maar dat werd niet op prijs gesteld door Seven. Hij zette zijn forse voorpoot (zonder nagels) op de kop van Tamu en bleef zo zitten alsof hij wilde zeggen: tot hier en niet verder. Hij deed dat daarna nog een keer. Die 2 benaderen elkaar zonder dat er gesist of geblazen wordt, dat is wel prettig.
Zondagmiddag heb ik Tamu meegenomen naar het zuiden voor een bezoekje aan mijn moeder van 88. Ze vond het schitterend, mijn broer en zijn vriendin waren er ook en die vonden het ook een schatje. Tamu voelde zich meteen thuis en ging de hele zaak verkennen. Alleen tijdens de heen- en terugreis piepte hij een beetje, maar als ik hem kroelde, vond hij dat prima. Maandag 15-08 mocht hij ook weer even buiten spelen. Had een kattentuigje gekocht, maar binnen een minuut zat het deel wat op zijn rug moest zitten op zijn buik. Hoe hij dat weer voor elkaar gekregen had? Heb het wat strakker gezet, maar nu schoof het tuigje naar rechts, waardoor hij zijn voorpoot raar bewoog. Heb het maar afgedaan. Ben toch er toch steeds bij en hij kan de tuin niet uit. Leuk gezicht, hij rent de hele tuin door met gebogen staart en ziet in alles een prooi. Op een gegeven moment kwam hij Ashara tegen en toen hij voorbij vloog en die gaf hem meteen een mep. Hij stond even verdwaasd te kijken en kroop onder de planten. Gelukkig is zo’n voorval snel vergeten en ging hij weer over naar de orde van de dag: rondrennen en met blaadjes spelen. |
Vliegen vangen vind ie ook leuk, alleen lukt dat nog niet zo erg. Hij kijkt gebiologeerd naar die beestjes en probeert ze uit de lucht te plukken, tot nu toe zonder succes.
Zijn kattenbak is vaak zijn schuilplaats als die enge huisgenoten te dicht in de buurt komen. Het blijft een koddig gezicht om hem bezig te zien met het grit, beide poten worden gebruikt. Op een gegeven moment had hij zelfs een korrel in zijn ooghoek zitten. Dinsdagavond ging hij kennismaken met de dierenarts voor zijn laatste shot. Ze was er zeer tevreden over en de cattery had alles zeer goed bijgehouden en geregeld. Mensen die er zaten vonden het een schatje. Hij kreeg ook nog een kittenpakketje mee met zakjes voer. In de auto is het wel even piepen, maar de rit duurt maar een vijf minuten. Eenmaal thuis was alles weer snel vergeten en werd er weer driftig met van alles en nog wat gespeeld. Woensdag 17-08 kreeg ik een groot pakket binnen. Heb een soort houten kattenhuisje gekocht voor o.a. buiten (lijkt een beetje op een veredeld konijnenhok en nog een heleboel speeltjes: muisjes, balletjes stokjes met veertjes en een ander met elastiek en een driehoekig geval met gaten waar balletjes in rammelen. Iedereen was meteen enthousiast en ik heb de hele tijd met twee katten tegelijk kunnen spelen. |
Traplopen gaat ook goed, vooral naar beneden, dus binnenkort hoef ik hem niet meer te dragen.
Een probleem vind ik nog dat hij het eten van de anderen lekkerder vindt en Seven weer zijn eten. Ik zet het eten van de rest nu op een plek neer die hij nog niet ontdekt heeft, maar dat zal niet lang meer duren of dat is ook weer verleden tijd. Inmiddels heeft Tamu al zijn grote vriend ontdekt. Hij zoekt steeds meer contact met Seven en laat zich gezellig door hem aflebberen. Woensdag 25-08 wilde hij bij Seven in het mandje liggen, maar aangezien het mandje voor een kitten is en Seven dat helemaal vult, lukt dat natuurlijk niet. |
Het lijkt er steeds meer op dat de dames (Ticha en Ashara) Tamu steeds beter accepteren. Ticha komt ’s-avonds geleidelijk aan met omtrekkende bewegingen eerst heel behoedzaam op mijn heup liggen en daarna weer op het oude plekje in mijn arm en Ashara snuffelt zelfs al aan de kleine. Nou ja kleine, op dit moment zijn Ticha en Tamu bijna net zo groot.
In de tuin is hij ook in zijn element. Hij rent door de hele tuin, onder de struiken door met vaak Ashara achter zich aan. Hij gaat er vaak met hoge rug en gebogen staart vandoor, waarbij hij met met huppelende bewegingen over het gras spurt. Ik moet echt opletten als ze naar binnen moeten, want Tamu racet met een noodgang weer naar buiten en dan moet ik er weer achteraan. |
Ik heb verschillende krabpalen in de woonkamer staan en het is een grote sport van Tamu om van de een naar de ander te rennen en erop te springen zonder op te letten of die al bewoond wordt. Dat ontaardt regelmatig in geblaas van de tegenpartij.
Hij gaat niet vaak op schoot zitten en is na een partijtje te hebben geronkt weer snel verdwenen om verder te spelen. Vandaag, donderdag mocht ie weer even buiten spelen. Om naar buiten te lopen liep hij gewoon onder de buik van Seven door. Hij rent door de hele tuin, maakt schijnaanvallen naar Ticha door met hoge rug en bokkensprongen naar haar te springen. Op een gegeven moment ging Seven (heel behoedzaam) met Tamu spelen, was een leuk gezicht om te zien. Later probeerde Seven hetzelfde bij Ticha, maar die was er niet van gediend en mauwde heftig. Hij is bijna niet te pakken en moet met een bakje eten gelokt worden. Nu ligt ie uitgeteld op een kussen.' (25 aug. 2011) |
'Net ook weer wat leuks (nou ja leuk...) meegemaakt. Had net een nieuwe koptelefoontje gekocht en had het net uit de verpakking gehaald. Zat daarmee iets te kijken en luisteren op de laptop. Tamu zat naast me te spelen en
ineens hoorde ik aan een kant niets meer. Bleek dus dat hij de kabel doorgebeten had. Nou die kan ik dus ook weer weggooien. Je moet ze echt in de gaten houden. Ik ben hem nu aan het afleren om via mijn broekspijp naar boven te klimmen. Nu leuk, maar niet als ze volgroeid zijn. Dat moet je zo snel mogelijk de kop indrukken. Ook met mijn voeten spelen (met die lekkere nageltjes) zal ie af moeten leren. Ach je bent jong en je wilt wat....' (10 aug. 2011) |
|
De situatie thuis is weer enigszins genormaliseerd. Mijn bed wordt afwisselend weer bevolkt door alle 4 de katten en blazen en brommen is tot een minimum afgenomen. Mijn Russisch blauw Ticha lag zelfs al weer op mijn heup. Een echte overwinning.
De dagen dat ik ben gaan werken zijn goed verlopen. Tamu lag voor het raam op de vensterbank te slapen. De tweede dag reageerde hij er al op toen ik de sleutel in het slot stak en de voordeur opende. Hij wordt ook steeds speelser. Gisteren gingen we even naar buiten. De eerste dag buiten bleef hij op het terras, maar inmiddels heeft hij elk hoekje wel verkend in de tuin. Spelen met blaadjes en afgevallen bloemen is nog wel het leukst. Proberen om over een blad van een waterlelie te lopen iets minder. Hij vindt het leuk om zich te verschuilen onder een paar bladeren en dan ineens met volle spurt door de tuin te rennen. De andere katten kijken een beetje verdwaasd toe, wat die malloot nu weer aan het doen is, ach die tijd hebben ze al lang achter zich. Een kattenbak is ook leuk speelgoed. Wanneer hij zijn behoefte gaat doen wordt er met geweld en met 2 poten in een rap tempo een poging gedaan om een gat te creëren, met als gevolg dat het grit alle kanten opvliegt. Op een gegeven moment heb ik de buitendeur maar even dicht gedaan. Tamu wilde niet in de kamer blijven en rende als een speer weer naar buiten. Daarna werd alles in de kamer aan een grondige inspectie onderworpen en getest op deugdelijkheid. Typen kan hij ook al, want regelmatig loopt hij over mijn laptop, waardoor ik ineens andere letters heb die ik wil, of mijn webpagina verdwenen is. Het benaderen van elkaar gaat ook steeds beter. Mijn Russisch Blauw was degene die ik de laatste dagen weinig gezien heb (had hem per ongeluk 2 dagen achter elkaar opgesloten in de slaapkamer, omdat ze, ook na roepen, niet kwam), maar nu durft ze met enige schroom weer naar me toe te komen. Eerst heel voorzichtig om zich heen kijkend of die kleine indringer niet in de buurt is en pas dan neem ze voor korte tijd mijn schoot in beslag. Het blijft toch eng….. Op dit moment breng ik Tamu in zijn kattenbakje elke avond naar boven en naar beneden, maar dat hoeft binnenkort niet meer. Toen ik vanochtend vertrok rende hij al de trap op. (10 aug. 2011) |
'Vanochtend gaan werken met de vier katten alleen achter latend. Ben benieuwd hoe het gaat, maar er zijn genoeg plekken waar men kan gaan liggen of verstoppen, dus dat komt wel goed. De kleine begint zich al meer thuis te voelen, huppelt rond en voelt zich al vrij te bewegen in de kamer.'
(8 aug. 2011) |
|
'Op dit moment is ie bezig om tissues uit de doos te trekken, maar dat lukt niet erg, omdat ik er een metalen box omheen heb. Nu zoekt hij zijn kattenbak op. Dat gaat allemaal prima. De eerste nacht heb ik helemaal alleen geslapen met Tamu aan mijn hoofdeinde. Hij is volgens mij de hele nacht niet van het bed geweest. Normaal gesproken lig ik helemaal omringd door katten, maar nu niet: de anderen durfden niet.
Wanneer een andere kat in de buurt komt begint meneer meteen te blazen en te grommen en dat gaat op een heel grappige manier. Er komt eerst een blaas, dan een grom, weer een blaas en dan weer een grom, steeds om en om en dat heb ik nog niet eerder meegemaakt. Hij ligt de hele dag op de bank, dat is zijn domein en slapen is kennelijk ook zijn hobby, maar ach ja hij is nog zo jong. De anderen komen wel een keer langs, maar dat wordt niet echt door Tamu gewaardeerd. Ik heb een stoffenmandje op de bank neergezet, met zijn doekje en een bakje voer, zodat hij daar altijd naar toe kan. Gisteren hebben mijn Maine Coon Ashara en Tamu een paar keer naar elkaar gemept en op dit moment hebben Ashara en Tamu weer oogcontact wat weer uitloopt op blazen van Tamu, dicht tegen me aangekropen. De grootste Maine Coon Seven vindt dat geblaas en gegrom maar niks en verdwijnt. Held op sokken! |
Gisterenavond zette ik Tamu in de slaapkamer en hij sprong meteen op het bed. Hij kreeg nog even mot met Ashara, maar dat was snel weer gesust. In de ochtend kwamen de anderen heel voorzichtig een kijkje nemen of die nieuwe indringer er nog steeds was. Het gaat elke dag een beetje beter; iedereen moet nog aan elkaars aanwezigheid wennen, maar dat komt wel. Iedereen moet zijn plekje weer zien te vinden.
Gisterenmiddag heb ik ze even buiten gelaten en zat meneer lekker in het zonnetje. Het werd even spannend, toen hij ingesloten werd door 2 Maine Coons, maar gelukkig bleef hij kalm. Vanochtend zette ik hem midden in de kamer neer en hij rende meteen naar de bank en sprong erop. Daar ligt hij dus de hele dag. Wanneer ik naar de keuken ga, zie ik bij terugkomst een koppie met grote ogen naar me kijken, zo van, waar ben je geweest? Ik blijf deze dagen bewust in de buurt om hem zoveel mogelijk te laten wennen en niet te stressen. Morgen ga ik werken en ben benieuwd hoe ze het alleen redden. Maar ik ga dat vol vertrouwen in.' (7 aug. 2011) 'Zit momenteel met Tamu op schoot op de bank. In de kamer liggen mijn Maine Coons. Mijn Russisch Blauw zit de kleine te observeren en blaast af en toe. Ze hebben al aan elkaar gesnuffeld en Tamu heeft al driftig terug geblazen. Hij ligt nu rustig op mijn schoot de zaak te bestuderen en ik denk dat hij daar voorlopig niet vanaf komt. Ik kan merken dat de rest een beetje uit hun doen is, maar de eerste begroeting is zeker niet negatief te noemen.' (6 aug. 2011) |